Het Spaanse belastingstelsel kan complex overkomen en is net als in alle landen sterk afhankelijk van je persoonlijke situatie. Er zijn grote verschillen of je als resident of niet resident verblijft in Spanje. Ook de tijdsduur (aantal dagen achtereen) heeft invloed op welke belasting er betaald dient te worden. Ben je eigenaar van een woning in Spanje? Dan dien je altijd belasting te betalen. Daarbij betaal je natuurlijk over automatisch over alles wat je koopt de BTW in Spanje.
Hieronder volgt er een opsomming van alle belastingen die er van toepassing kunnen zijn. Mochten we iets gemist hebben kun je altijd even contact met ons opnemen zodat we dit kunnen toevoegen.
Inkomstenbelasting over belastbaar inkomen
(IRPF: Impuesto sobre la renta de las personas físicas)
De inkomstenbelasting in Spanje is progressief, en varieert van 19 procent tot 45 procent, en wordt geheven over uw wereldwijde inkomen. Spanje hanteert een soortgelijk stelsel, gebaseerd op schalen, als in Nederland
De onderstaande tabel geeft deze schalen weer, let op dit kan natuurlijk per jaar anders zijn:
Bedrag tot (euro) tarief
0 > 12.450 19,0%
12.450 > 20.200 24,0%
20.200 > 35.200 30,0%
35.200 > 60.000 37,0%
60.000 en hoger 45,0%
De Spaanse zelfstandige regio’s hebben echter de optie om eigen tarieven te hanteren. Om een voorbeeld te geven in Catalonië (Barcelona) hanteren ze nog een toptarief van 48%. Dit toptarief is van toepassing voor belastbare inkomens boven de 175.000 euro. Er geld een algemene belastingvrije voet van 5.550 euro die is op basis van de gezinssamenstelling. Deze kan hoger zijn in het geval van jonge kinderen.
De inkomstenbelasting op belastbaar inkomen is van toepassing op ieder die in Spanje fiscaal resident is.
Buitenlanders worden in Spanje als fiscaal resident beschouwd indien zij beschikken over een Spaanse verblijfsvergunning (residencia) of indien:
- Zij meer dan 183 dagen per kalenderjaar in Spanje verblijven;
- Hun persoonlijke en beroeps- of bedrijfsmatige activiteiten en belangen zich vooral in Spanje afspelen;
- Hun echtgenoot(o)t(e) en/of kinderen (die financieel van hen afhankelijk zijn) in Spanje resident zijn.
Indien je fiscaal resident bent en je belastbare inkomen is beneden de belastingvrije voet is het toch van belang om aangifte te doen voor de inkomstenbelasting. Je kunt dan een zogenaamde ‘nihil-aangifte’ indienen. Daarmee toon je aan dat je aangifte hebt gedaan en dit is vaak een voorwaarde om voor verlenging van je residencia aan te vragen.
Inkomsten belasting over je Huisbezit
Let op! Niet-residenten (buitenlanders die niet voldoen aan bovenstaande 3 criteria) dienen in Spanje eveneens inkomstenbelasting te betalen indien ze eigenaar zijn van Spaans onroerend goed. De inkomstenbelasting heeft dan alleen betrekking op het zogenaamde ‘huurwaardeforfait’ van de eigen woning. Over 2% van de door de gemeente vastgestelde kadastrale waarde (valor catastral) dien je 19% belasting te betalen. Indien je gemeente de kadastrale waarde de laatste tien jaar heeft aangepast dan geldt een percentage van 1,1% in plaats van 2%.
Naast de inkomsten/huurwaarde van je woning die je ook 25% belasting betalen over de netto huuropbrengsten.
Indien je in Spanje onroerend goed koopt, bezit of verkoopt, krijg je altijd te maken met de Spaanse belastingen. Dit geldt voor zowel residenten en niet-residenten. Uit ervaring weten we dat veel mensen die één of meerdere woningen bezitten in Spanje alleen jaarlijks hun gemeentebelastingen betalen (IBI en Afvalheffing). Zij vergeten dat men op eigen initiatief daarbij ook een jaarlijkse aangifte inkomstenbelasting dienen in te sturen. Dit komt voornamelijk omdat de Spaanse fiscus niet zelf contact opneemt. Er zijn geruchten dat dit wel gaat veranderen!
Het plan is dat de Spaanse fiscus aan de hand van de gegevens uit het Catastro (onroerend goed kadaster) een check gaat uitvoeren of de buitenlandse woningeigenaren inkomstenbelasting betalen. En als de fiscus géén aangifte IRNR (inkomstenbelasting voor niet-residenten) of IRPF vindt, kan de fiscus wel degelijk stappen ondernemen. Je kunt daarom beter de jaarlijks verplichte IRNR belastingaangifte doen en als optie ook nog de aangiftes voor de laatste vijf jaar.
Formulier 210
De Spaanse belastingdienst heeft als uitgangspunt dat het eigendom van een huis inkomsten genereert en spreekt in dat opzicht dan ook over ‘vermoedelijke inkomsten’. Deze inkomsten moeten dus worden aangegeven bij de Spaanse fiscus met het formulier ‘modelo 210’.
Het formulier 210 gebruik je voor de aangifte van de belasting op eigendommen voor niet-residenten zonder permanent verblijf. In het Spaans vertaald is dat det ‘Impuesto sobre la Renta de no Residentes (sin establecimiento permanente)’.
Zoals aangegeven gaat het hier om een zogeheten ‘draagschuld’ en geen ‘haalschuld’. Dit betekend dat je zelf moet indien en niet automatisch dit formulier in de bus krijgt. Dit dien elk jaar opnieuw zelf te doen voor 31 december (de aangifte geld voor het belastingjaar daarvoor). De inkomstenbelasting voor niet-residenten moet na het jaar worden afgedragen. In de eerste aangifte dien je dus rekening te houden met de datum van aankoop van het betreffende onroerende goed. U betaalt namelijk alleen belasting over de dagen vanaf de aankoopdatum tot het einde van het jaar. Vanaf het jaar daarop wordt de belasting natuurlijk berekend en geheven over het hele kalenderjaar.
Je koopt bijvoorbeeld een woning en de overdracht is op 1 december 2019. Het eerste jaar betaal je zodoende enkel 31 dagen belasting, namelijk van 1 t/m 31 december 2019. Deze aangifte dien je in voor het einde van het volgend jaar. In dit voorbeeld is dat dus voor 31 december 2021. Nog even voor de goede orde aangifte over 2020 dien je voor 31 december 2021 in te dienen.
Het formulier 210 kun je on-line invullen op de website https://www.agenciatributaria.gob.es/AEAT.sede/en_gb/procedimientoini/GF00.shtml
Daarna print je het formulier uit en kun je bij de bank de overschrijving regelen naar het rekeningnummer wat op dat formulier staat, onder vermelding van de code die óók op het formulier staat.
De waarde van de woning wordt bepaald via het referentienummer in het kadaster. Mocht je deze informatie niet hebben dan wordt de waarde van de aankoop in de notariële akte gebruikt en de regel van 50% toegepast.
Over dit bedrag (de kadastrale waarde of 50% van de aankoopwaarde) wordt dan 1,1% gerekend indien de laatste kadastrale herziening minder dan 10 jaar geleden plaatsvond. Mocht dit langer zijn dan 10 jaar geld een percentage van 2%. Dit bedrag is dan het bedrag dat de belastingdienst als vermoedelijke inkomsten beschouwd en waarover de belasting moet worden betaald. Het percentage voor het jaar 2019 is 19% voor inwoners van de EU.
Stel de kadastrale waarde is recent vastgesteld op 100.000 euro dan neem je daarvan 1.1% = 1100 euro. Dit tegen een tarief van 19% = 209 euro.
In het midden van het kalender jaar ontvangt iedere vastgoedeigenaar de aanslag van de grondbelasting IBI (Impuestos sobre Bienes Inmuebles). In dat aanslagbiljet vind je als eigenaar de waardes die nodig zijn voor het invullen van het formulier. Zo staat bij de Valor Castastral (VC) de waarde die moet gebruikt worden voor de berekening van deze belasting.
Verhuur je de woning, dan dien je nog een andere aangifte te dien om deze opbrengst aan te geven aan de fiscus van het land waar je fiscaal resident bent. Let op! Ook als je niet verhuurt moet je fictieve verhuurinkomsten aangeven.
LET OP!
Voor een garage, parkeerplaats of een bergruimte die fysiek niet bij de leefoppervlakte van je huis/appartement hoort heeft een eigen kadastrale waarde. Hier dien je dus los een 2e modelo 210 voor in te vullen. Je zult hier ook los een IBI formulier voor hebben ontvangen.
Onroerendgoedbelasting (IBI: Impuesto sobre bienes inmeubles)
Iedere eigenaar van onroerend goed in Spanje betaalt jaarlijks tussen de 0,3% en 0,9% onroerendgoedbelasting (IBI) over de waarde van het onroerend goed. De tarieven zijn afhankelijk van de gemeente waartoe het onroerend goed behoort. Deze waarde van het onroerend goed wordt door de gemeente vastgesteld. Dit bedrag noemt met de “valor catastral”. Het is niet ongebruikelijk in Spanje dat er verhogingen van deze waarden worden doorgevoerd. Dit omdat gemeentes ernaar streven om de kadastrale waarde dichter bij de reële marktwaarde willen krijgen.
De gemeente stuurt jaarlijks (meestal tussen juni en september) een aanslagbiljet. Daarme kun je vervolgens de belasting bij het gemeentelijke belastingkantoor (SUMA) betalen. Je kunt voor de IBI ook een automatische incasso regelen door bij het belastingkantoor een formulier (domiciliado) in te vullen. Hiermee zal de IBI dan jaarlijks automatisch van je Spaanse bankrekening worden afgeschreven.
Huisvuil belasting (recogida de basuras)
Behalve een aanslag van de onroerendgoedbelasting (IBI) ontvangt men in veel regio’s separaat nog een belastingaanslag van de gemeente voor het ophalen van het huisvuil (recogida de basuras). Ook deze aanslag kan via automatische betaling worden voldaan.
Vermogensbelasting IP (Impuesto extraordinario sobre el patrimonio)
In 2008 is de vermogensbelasting in Spanje officieel afgeschaft. Deze is echter in verband met de economische crisis van 2011 opnieuw ingevoerd. Het gaat hier over de Impuesto sobre el Patrimonio (IP) die alleen zou gelden voor de jaren 2011 en 2012 maar die anno nu nog steeds actief is in Spanje.
De IP is een vermogensbelasting die zowel door residenten als niet-residenten geld. En wordt geheven over het vermogen. Als je een resident of ingezetene bent van Spanje moet je belasting betalen over het totale wereldvermogen. Als je niet-resident of geen ingeschreven bent betaal je belasting over het vermogen in Spanje. Naast de kadastrale waarde van een onroerend goed moet je ook aangifte doen over het gemiddelde banksaldo en andere bezittingen, zoals luxe kapitaalgoederen, levensverzekeringen, aandelen en obligaties etc. De directe vermogensbelasting wordt geïnd door de autonome regering.
Je hoeft als resident en niet-resident pas een vermogensbelasting te betalen als het vermogen boven de vrijstelling van 700.000 euro komt. Voor residenten geld daarbij nog een vrijstelling voor de eigen (hoofd)woning (vivienda habitual) 300.000 euro. Dit laatste geld natuurlijk niet voor niet-residenten want die kunnen geen hoofdwoning hebben in Spanje.
Het merendeel van de mensen die fiscaal resident zijn in Spanje betaalt geen Impuesto sobre el Patrimonio omdat men simpelweg de belastingvrije voet van 700.000 + 300.000 euro niet haalt. De belasting wordt geheven per persoon en echtgenoten worden apart belast.
Voor niet-residenten is de vermogensbelasting niet van toepassing op het wereldwijde vermogen, maar enkel en alleen op het eventuele vermogen in Spanje dat zij bezitten boven de vrijstellingsgrens.
De extra vrijstelling van 300.000 euro voor het bezit van een eigen woning geldt voor hen niet, omdat zij geen resident zijn en mede daarom in Spanje natuurlijk geen woning kunnen bezitten die hen tot hoofdverblijf dient. De belastingvrije voet voor niet-residenten in Spanje is daarom dan ook slechts 700.000 euro. De inning van de vermogensbelasting gebeurt door de autonome regeringen. Deze regioregeringen mogen binnen bepaalde bandbreedtes hun eigen tarieven en vrijstellingen vaststellen. Hiermee kan dus ook de IP in Andalusië anders kan zijn dan in de Comunidad Valenciana of Catalonië.
Belasting op de ontvangst van huurinkomsten
Je bent verplicht om over de huurinkomsten in Spanje belasting te betalen. Het belastingpercentage bedraagt 19% (tarief 2019). De belasting wordt berekend over de ontvangen huur min de gemaakte kosten. De kosten die je mag aftrekken moeten wel directe of indirecte kosten zijn die noodzakelijk zijn om verhuur van je woning mogelijk te maken. Het gaat dan bijvoorbeeld om advertentiekosten, begeleidingskosten ter plaatse, schoonmaakkosten, onderhoudskosten, gemeentelijke heffingen e.d.
De aangifte moet uiterlijk 20 dagen na afloop van elk kwartaal door de eigenaar worden gedaan. Voor elk verhuurd object (appartement, berging, garageplaats) dient apart een aangifte te worden ingediend. De naam van de aangifte is het bekende ‘modelo 210’. Als de aangifte is ingediend, dan moet ook gelijk de belasting betalen. De uiterste inleverdata zijn: 20 januari (voor de periode van het jaar ervoor), 20 april, 20 juli en 20 december. Spanje kent geen uitstelregeling voor het indienen van belastingaangiftes.
Vastgoed in het bezit van een buitenlands bedrijf (bijvoorbeeld een Nederlandse BV)
De Spaanse fiscus heeft nu ook buitenlandse bedrijven in het vizier die onroerend goed in bezrit hebben en daarover geen huurinkomsten opgeven. De fiscus legt tegenwoordig persoonlijke bezoeken af om te controleren of er daadwerkelijk van de woning gebruik wordt gemaakt. De fiscus ontvangt daarbij ook jaarlijks in januari overzichten van het verbruik van Gas Water Licht. Op deze manier kunnen zij simpel vaststellen of er van een woning gebruik wordt gemaakt.
De fiscus neemt aan dat als de woning niet wordt aangeboden voor korte termijnverhuur de woning permanent ter beschikking staat aan de DGA (directeur en grootaandeelhouder) van de bedrijf. Dit zijn ze dus als een vorm van lange termijnverhuur. In dit laatste geval moet er een huurcontract voor lange termijn worden opgesteld en de huurinkomsten moeten worden opgegeven in Spanje.
‘Hoe weet de Spaanse fiscus nou dat ik verhuur’ is een opmerking we vaak voorbij zien komen. We weten dat er hele teams bij de Spaanse belastingdienst zitten die op het internet de bekende verhuurwebsites bekijken. En vanaf 1 januari 2018 moeten bedrijven die de verhuurplatforms aanbieden zoals Airbnb, Wimdu, Homeliday, Tripadvisor, Homeaway en Niumba per kwartaal aan de Spaanse belastingdienst opgeven welke eigenaren via hun platform hebben verhuurd. Deze bedrijven moeten onder ander opgeven: de naam van de eigenaar, kadastrale referentie, verhuurde dagen en ontvangen huurinkomsten.
Wie in Spanje dus een woning bezit en deze tijdelijk verhuurt, is over de jaarlijkse huuropbrengst Inkomstenbelasting verschuldigd. Dit geldt overigens niet voor incidentele verhuur aan familieleden of (zeer goede) vrienden, omdat deze verhuur niet het oogmerk heeft financieel rendement op de woning te behalen. Daarnaast is men voor de maanden dat de woning niet wordt verhuurd inkomstenbelasting verschuldigd over het huurwaardeforfait van de woning. Dit huurwaardeforfait is vastgesteld op 2% (in sommige gevallen 1,1%) van de kadastrale waarde van de woning.
De inkomstenbelasting is verschuldigd over de netto-verhuuropbrengst van de woning. Dit betekent dat men een aantal kosten in mindering mag brengen op de bruto-verhuurinkomsten.
Eigenaren die hun woning niet zelf bewonen maar via een vast huurcontract permanent aan derden verhuren, mogen de netto-verhuuropbrengst nog eens met 60% te verminderen. De achterliggende reden hiervan is dat de Spaanse overheid het verhuren van (vaak langer leegstaande) woningen wil stimuleren.
Vaak kiezen huiseigenaren ervoor de verhuur uit te besteden aan een professioneel verhuurbureau. Indien men de verhuur aan zo’n agency uitbesteedt, dan is deze bemiddelaar wettelijk verplicht de verschuldigde inkomstenbelasting gelijk in te houden op de netto-verhuuropbrengst. Zij dragen deze bedragen direct af aan de fiscus. Bij de jaarlijkse aangifte Inkomstenbelasting (Renta) dient de huiseigenaar op het eigen aangifteformulier (modelo 210) te vermelden wat de netto-verhuurinkomsten over het betreffende belastingjaar zijn geweest en hoeveel belasting de bemiddelaar namens de eigenaar heeft ingehouden en afgedragen aan de fiscus.
Belasting over waardevermeerdering van de grond (Impuesto sobre el Incremento del Valor de los Terrenos de Naturaleza Urbana)
Deze belasting dient bij verkoop van de woning aan de gemeente betaald te worden. En geld over de waardestijging van de grond. In Spanje bekend als de plus valía. De plus valía wordt niet geheven over de woning zelf, maar enkel over de grond waarop de woning staat. Ook bij verkoop van een appartement dient over het deel van de grond dat bij het betreffende appartement hoort plus valía betaald te worden. Voor de berekening van de plus valía neemt de gemeente de valor catastral (kadastrale waarde) van de grond als uitgangspunt. De hoogte van de plus valía is vervolgens afhankelijk van het aantal inwoners van de gemeente en het aantal jaren dat de verkoper het onroerend goed in zijn bezit had. De maximumperiode waarover deze belasting in Spanje wordt berekend, is in principe 20 jaar. Bij verkoop van de woning (en de grond) dient de verkoper deze belasting aan de gemeente te betalen. Indien de verkoper in gebreke blijft, is de koper aansprakelijk voor de betaling van de plus valía.
Vermogenswinstbelasting (Impuesto sobre incremento de patrimonio de la venta de un bien inmueble)
Bij deze belasting gaat het niet om de waardestijging van de grond, maar om de waardestijging van de opstal. De vermogenswinstbelasting wordt in Spanje geheven via de inkomstenbelasting (en eventueel vermogensbelasting) en wordt berekend over het verschil tussen de waarde van de woning bij aankoop (zoals vermeld in de ‘oude’ Escritura) en de waarde bij verkoop (zoals vermeld in de ‘nieuwe’ Escritura). Bij de aankoopprijs mag je als eigenaar een aantal kosten optellen, omdat deze de aankoopprijs verhogen, bijvoorbeeld de betaalde overdrachtsbelasting of IVA, registratiekosten en kosten van uitbreiding/renovatie van de woning. Daarnaast mogen de kosten die worden gemaakt in verband met de verkoop van de woning worden afgetrokken van de verkoopprijs, bijvoorbeeld makelaarskosten en taxatiekosten. Naast deze aan- en verkoopkosten mag een door de overheid vastgestelde inflatiecorrectie (die afhankelijk is van het jaar van aankoop van de woning) worden toegepast over de jaren dat men eigenaar van de woning was.
Het huidige tarief dat van toepassing is inzake de Spaanse vermogenswinstbelasting is 19 procent voor niet-residenten in Spanje.
Indien de verkoper van een woning in Spanje niet-resident is, is de notaris verplicht om 3 procent van de Escritura-waarde in te houden en af te dragen aan de Spaanse fiscus. Deze inhouding van 3 procent is geen eindheffing, maar een voorlopige heffing. De verkoper is verplicht om binnen 3 maanden aangifte te doen van de verkoop van zijn woning en aan te geven wat de werkelijke vermogenswinst is en welk bedrag aan vermogenswinstbelasting verschuldigd is. Indien de al afgedragen 3 procent niet toereikend is, moet er worden bijbetaald.
Met ingang van 2013 geldt voor residenten dat de winst op onroerend goed die binnen één jaar na aankoop wordt behaald, progressief wordt belast in de inkomstenbelasting (afhankelijk van iemands inkomen variërend van 24 procent tot 45 procent). Er zijn nog wat meer uitzonderingen op de regel, dus laat uw persoonlijke situatie altijd voorrekenen door een ter zake kundige belastingadviseur.
Overdrachtsbelasting (Impuesto de Transmisiones Patrimoniales)
Als u een bestaand huis koopt van een particulier, dan betaalt u in Spanje overdrachtsbelasting over het in de Escritura vermelde bedrag. Afhankelijk van de provincie varieert het ITP-tarief van 6 procent tot 11 procent. Als u van een projectontwikkelaar of aannemer koopt, betaalt u geen overdrachtsbelasting, maar 10 procent IVA (BTW).
Om minder overdrachtsbelasting te hoeven betalen, werd (en wordt) in de Escritura vaak een lagere waarde dan de werkelijke waarde vermeld. Echter, bij verkoop van de woning dient u in Spanje belasting te betalen over de winst. Een lagere aankoopwaarde in de Escritura betekent dat de winst bij verkoop hoger wordt en u bij verkoop een hogere vermogenswinstbelasting dient te betalen. Het voordeel bij aankoop wordt daarmee bij verkoop weer opgeheven. Bovendien komt het steeds vaker voor dat de koper te maken krijgt met een naheffing (plus rente en boete), als blijkt dat de opgegeven waarde in de Escritura duidelijk lager is dan de reële marktwaarde.
Raadpleeg ook de publicatie Onder de tafel uw tweede woning aan- of verkopen.
BTW (IVA: Impuesto sobre el Valor Añadido)
IVA over onroerend goed wordt alleen berekend bij aankoop van onroerend goed of (ver)bouw van een woning via een projectontwikkelaar of aannemer.
Als u bouwgrond van een projectontwikkelaar of aannemer koopt, betaalt u 21 procent IVA over de aankoopprijs van de grond. Als u bouwgrond koopt en direct een nieuwbouwhuis daarop laat bouwen door een projectontwikkelaar of aannemer, dan betaalt u 10 procent IVA over het geheel. Koopt u eerst de grond, dan betaalt u 21 procent IVA , ook als u er later een huis op laat bouwen. Over deze nieuwbouw betaalt u dan 10 procent IVA. Als u tegelijkertijd een garage of een zwembad bij de nieuwbouw laat bouwen, betaalt u ook daarover 10 procent IVA. Laat u echter in een later stadium bij een bestaand huis een zwembad of een garage bouwen, dan betaalt u 21 procent IVA. Koopt u een bestaand huis van een projectontwikkelaar of aannemer, dan betaalt u 10 procent IVA. Over kleinere verbouwingen (die minder dan 25 procent van de kadastrale waarde bedragen) betaalt u 21 procent IVA. Over verbouwingen die meer dan 25 procent van de kadastrale waarde bedragen, betaalt u 10 procent IVA.
AJD (Impuesto sobre Actos Jurídicos Documentados)
Behalve met de bovengenoemde IVA krijgt u ook nog te maken met zegelbelasting, de zogenaamde AJD. Deze zegelbelasting varieert van 0,5 procent tot 1,5 procent en verschilt per provincie en zelfs per gemeente en is alleen van toepassing bij nieuwbouw).
Bouwbelasting (Impuesto sobre construcciones, instalaciones y obras)
Naast de kosten van een bouwvergunning berekent de gemeente bouwbelasting over de door de architect of aannemer opgegeven bouwkosten van uw toekomstige woning. Het belastingtarief verschilt per gemeente. Het basistarief bedraagt 2 procent, maar kan soms hoger uitvallen. Deze bouwbelasting is verschuldigd op het moment dat er met de bouw wordt gestart, ongeacht of de gemeente al een bouwvergunning heeft afgegeven. Zodra de woning wordt opgeleverd, dient er door de notaris een Escritura de Obra Nueva (akte van nieuwbouw) te worden opgemaakt. Over de in deze Escritura opgenomen waarde wordt door de gemeente nog eens tussen de 0,5 procent en 1 procent bouwbelasting geheven. Ook dit percentage verschilt.
Erf- en schenkbelasting
Hierover zullen we later nog een artikel over schrijven.